Son zamanlarda çok şahit olduğum ve gözlemlediğim bir kavram karmaşası var ki, gerçekten anlamlandıramıyorum bir türlü.
Toplumda herkesin kimliği ve aile içindeki yeri bellidir. Oysa anne ve babaların çocuklarına hep ’"anneciğim, annem, babacığım, aşkım" diye hitap ettiklerini gözlemliyorum.
'Oğlum, kızım, evladım' gibi söylenmesi gereken hitap şekilleri varken neden bir anne ya da baba evladına, 'babam, annem, aşkım' diye hitap eder anlamış değilim.
O çocuğun bir ismi var muhakkak ya da oğlum, kızım gibi kimlikleri var…
Çocukluk yaşta yapılan bu yanlış hitaplar, çocuğun yeni gelişmekte olan karakterine olumsuz etki yapabilir çünkü. Çocuğun kafasında kavram karmaşası yaratır.
Psikiyatrist değilim ama, kavram karmaşası yaratacağını düşünmek için çocuk psikiyatr olmaya gerek yok bence. Ve bu durum çevremde o kadar yaygın ki, bu yanlıştan artık çok rahatsız olur oldum.
Bugün baktım sitedeki komşumda köpeğine, 'annem, aşkım' diye hitap ediyor. O köpeğin de bir ismi ve kimliği vardır muhakkak.
Bu kavram karmaşasından öte toplumdaki ve aile içindeki örf ve geleneklerin 'çürüme' belirtilerinden biridir kanımca.
Aile yılı olarak ilan edilen 2025 yılının sonuna gelirken, hala böyle saçma hitaplar ile çocuklarına seslenen ebeveynleri şiddetle kınıyorum ve psikiyatristlerin bu konu ile ilgili aileleri ikaz edip yönlendirmeleri gerektiğine inanıyorum.
Yorum Yazın